जीवनगीत

कहाँकहाँ पुग्छ जीवनको बाटो
कहिल्यै तिमिले थाकेँ नभन्नू
सधैँ हाँस्न सिक्नू
हारेर गुहार मागेँ नमन्नू
लत्रेर टाढा भागेँ नभन्नू !

कठिन छ यात्रा शिखर त्यो टाढा छ
नहिँड्नेहरुलार्ई पाइलामै बाधा छ
जसले जीउन जान्यो उसकै हो संसार
निरास भएर रोएँ नभन्नू
खुसी बाँड्दै हिँड्नु दुःख छोप्दै हिँड्नू
उदास एक्लो भएँ नभन्नू

नदीझैँ जीवनको सुखदुःख किनारा
आफैँ हौ सङ्कटको बलियो सहारा
पुछ्नू आँसु आफैँ मुस्काई हिँड्नू
यौटै धोकाले टुटेँ नभन्नू
कुल्चिहिँड्नू काँडा नाँघिहिँड्नू पहाड
हिँड्दाहिँड्दैँ म छुटेँ नभन्नू

मनभित्र जलाउनु खुसीको दियालो
अनि हेर्नू संसार कत्ति छ उज्यालो
लडेँ आफैँ उठ्नू साँचीराख्नू आशा
भाग्य यो रहेछ कस्तो नभन्नू
शिर उठाई बाँच्नू मूल्य जोगाइराख्नू
सबैको सामुन्ने सस्तो नबन्नू !

- रमेश क्षितिज
(गीति संग्रह : आफैँ आफ्नो साथी भएँ)