क्षितिज

कहाँकहाँ पुग्छ जीवनको बाटो कहिल्यै तिमिले थाकेँ नभन्नू सधैँ हाँस्न सिक्नू हारेर गुहार मागेँ नमन्नू लत्रेर टाढा भागेँ नभन्नू ! कठिन छ यात्रा...

एल्बम: क्षितिज शव्द: रमेश क्षितिज स्वर: रीमा गुरुंग होडा संगीत: सन्तोष श्रेष्ठ

दसैँ सम्झेँ, तिहार सम्झेँ, सम्झेँ अरू चाडहरू नाघ्नै गाह्रो भयो मलाई अग्लाअग्ला पहाडहरू ! रातिसम्म भए पनि आउँछ कि भन्दाभन्दै ...

राप्तीको किनारामा सुनगाभाको फूल फूल्यो तिमीसंग भेट के भो जिन्दगीको अर्थ खुल्यो थोरै सुनें धेरै बुझे तिम्रा मीठा कुराहरु सङ्गीतको प्यास ...

खोलीले बग्न छाडे नि बगरको छाती चिसै छ सम्झना गहिरो आ“खैमा, मनमा पीर उस्तै छ तर म भन्छु बेसै छ, बेसै छ ! तिमीले दियौ तिर्सना , अधूरो एउट...

गीतकारः रमेश क्षितिज गायक: अनिलमान संगीत: शिशिर योगी

दाङ हाम्रो साझाघर समृद्ध शान्त मनोहर न्याय र गौरव सबैलाई सबैलाई अवसर यही हाम्रो कर्मभूमि सपना फूल्ने ठाऊ उभिनलाई यही जमिन जति मथि जाऊ ...

जुन बाटो हिंडे पनि पुग्दोरै छु तिमी छेउ भोलि कहां हुन्छु होला आज यतै बास देऊ कहां पुग्छ गोरेटो र मूलबाटोको नाता तोडी कहां बग्न सक्छ नदी...

Lyrics: Ramesh Kshitij;  Singer: Rajesh Payal Rai;  Music: Bharat Lama नमांग मसंग सहारा नमाग, भुईमा छु आकाशका जुनतारा नमां...

परेलीको बर्सातले छातीभित्र पहिरो गयो बिर्सी जाने बैगुनीको सम्झना झन् गहिरो भयो लैबरीको भाका अझै गुञ्जिरहन्छ पाखाभरि चल्छ हुरी उडाउँदैन ...

दर्किरहेथ्यो झरी साँझमा गर्जिरहेथ्यो बादल ओत लागेर तिमी उभेकी शिरमा राखी आँचल म सम्झिरहन्छु हरपल ! घरिघरि मलाई हेथ्र्यौ घरि भुइँ कोट्या...

आधी ज्यान यहाँ मेरो मन उड्छ पारि आफूमात्र एक्लै हाँस्यौ मेरो माया मारी अर्काको जुनी बिगारी ! मन्दिरमा कसम खान्थ्यौ नछुटिृने कत्तिकत्ति ...

दुइ दिन संगै हिंड्दा जिन्दगी नै बदलियो फेरि कहिले भेट होला भन्नुपर्ने धेरै थियो सुन्नुपर्ने धेरै थियो । एउटा यात्रा नटुङ्गिगै रात परिसक...

तिर्खाएको काकाकुलसरी भएं कुनै नमीठो भूलसरी भएं अनायासै उठी तिमी हिंडेपछि म उखेलिएको फूलसरी भएं

मेरो ढोका तिम्रा लागि खुल्लै हुनेछ दुःख पर्दा, आँसु झर्दा सम्झी आउनु है ! आफ्नो भन्छन् सामुन्नेमा सबले मेरै भन्छन् दुई कदम हिँडी पाइला ...

निर्दोष मेरा खुसीलाई सधैँभरि रुवाई किनारमा तिमी हाँस्यौ मेरो नाउ डुबाई कहाँ गए कसमहरु नछुटिृने वाचाहरु किन भत्क्यो साझा घर बेग्लै किन भ...

यसपालिको शरद पनि नफुलेर गयो मेरो मनको गमलामा नडुलेर गयो वर्ष बिते बाटो हेरी दिन बिते औंला गनी माया गर्ने आफ्नो मान्छे फर्किएर आउला भनी ...

चाँदीको औँठी औँलामा हेर्छु सम्झिन्छु उनीलाई नभुल्नू भनी मायाको चिनो दिएर जानेलाई अनिँदो रात उस्तै छ सधैँ दिन पनि अँध्यारो एक्लै छ हिँड्...

शिरमा भारी बोकेर हातमा लालटिन लिएर हिंडिरैछ सान्नानी पहाडको त्यो बाटो उकालै-उकालो, लालटिनको उज्यालोले चिरिरहेछ अन्धकार दरिला छन् पाइल...

कुनै दिन त भेट होला भन्दाभन्दै उमेर बित्यो सयौँ हार कुल्चे पनि समयले मलाई जित्यो मीठामीठा स्वप्न थिए रहर थिए साझा एक्लो वरझैँ पर्खिरैछु...